Barszcz Sosnowskiego to niebezpieczna roślina, która teraz kwitnie na polskich łąkach. Ta bardzo agresywna roślina może pojawić się niemal wszędzie. Wydzielane przez nią olejki eteryczne w kontakcie ze skórą powodują bolesne oparzenia i mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. Czerwiec i lipiec to okres, w którym najbardziej prawdopodobne jest spotkanie z rośliną.
Obecność barszczu Sosnowskiego w Polsce to efekt poszukiwań nowej rośliny pastewnej przez radzieckich naukowców. W latach 50 testowano go na Półwyspie Kolskim. Dziesięć lat później uprawiano już w kołchozach na terenie całego ZSRR. Do Polski trafił jako dar Instytutu Uprawy Roślin w Kaliningradzie na początku lat 70.
Od samego początku wielkość plonów była nadzwyczajna. Roślina była propagowana jako źródło taniej paszy dla bydła i masowo wprowadzano ją do uprawy w PGR-ach na terenie całego kraju. Wkrótce jednak wyszły na jaw jej wady. Mięso i mleko krów karmionych barszczem pachniało kumaryną, barszcz ranił wymiona krów, a spożycie zielonki powodowało oparzenia przewodu pokarmowego, krwotoki wewnętrzne i biegunki. Kiedy uprawa zaczęła przysparzać problemów, a kwestia nabrała rangi politycznej, próbowano po cichu z niej zrezygnować. Jednak barszcz Sosnowskiego okazał się silniejszy niż przypuszczano. Zaczął błyskawicznie się rozsiewać, gdyż nie zachowano podstawowych środków ostrożności.
Roślina ta ma ogromną zdolność rozrodczą. Jeden egzemplarz może wytworzyć do 40 tys. nasion, co teoretycznie wystarczyłoby do obsiania nawet 200 ha pola. Barszcz Sosnowskiego w Polsce jest gatunkiem inwazyjnym, który nie ma naturalnego wroga. Zwalczanie go wymaga systematycznych działań, prowadzonych przez kilka lat z rzędu. Pojedyncze rośliny, czy małe skupiska najlepiej jest po prostu wykopać. Większe obszary można zwalczać chemicznie, ale roślina jest odporna na większość preparatów.
Roślina ta występuje głównie na terenach wilgotnych, w pobliżu cieków wodnych, kanałów i rowów, także na poboczach dróg i przy szlakach turystycznych oraz na nieużytkach czy odłogach. Barszcz Sosnowskiego jest rośliną silnie zachwaszczającą teren, a dodatkowo włoski na liściach i łodygach wytwarzają parzącą substancję, która może powodować zapalenie skóry oraz błon śluzowych, powstawanie pęcherzy i trudno gojących się ran. Jego parzące działanie nasila się podczas słonecznej pogody, wysokiej temperatury oraz dużej wilgotności powietrza. Szczególnie podatne są dzieci i osoby cierpiące na alergie. Barszcz Sosnowskiego zgodnie z obowiązującymi przepisami z zakresu ochrony roślin nie jest rośliną kwarantannową podlegającą obowiązkowi zwalczania.
Kwiaty barszczu Sosnowskiego przypominają wyglądem kwitnący koper. Osiąga on od 1 do 4 metrów wysokości, a średnica kwiatów wynosi 10 centymetrów. Zwykle zajmuje obszar o średnicy 15 - 20 metrów. Jednak gdy pojawi się nad brzegiem rzeki, woda przenosząca ziarna rozsiewa go do rekordowych rozmiarów. To gatunek inwazyjny niebezpieczny nie tylko dla człowieka, ale i miejscowego ekosystemu.
Szczegółowe informacje na temat biologii, szkodliwości i sposobów zwalczania barszczu Sosnowskiego znajdują się w załączonej poniżej ulotce i na stronie Państwowej Inspekcji Ochrony Roslina i Nasiennictwa
