Pierwszy kościół zbudowany w roku 1905 z cegły palonej, o sklepieniu drewnianym, kryty blachą, kosztem Jadwigi z Ryskich Dolańskiej, ówczesnej właścicielki Nowego Nartu. Architekt anonimowy. Styl - neogotyk. Poświęcony został 28 listopada 1906 p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy jako prywatna kaplica w/w pani dworu. W 1907 r. dekretem bpa bł. Józefa Sebastiana Pelczara kaplica ta otrzymała prawa kaplicy publicznej w granicach parafii Spie i jako taka istniała do roku 1921. W styczniu roku 1922 w/w biskup przemyski erygował parafię Nowy Nart. W r. 1950 staraniem ówczesnego proboszcza ks. Stanisława Capeckiego przedłużono kościół, a w 1966 r. przeprowadzono gruntowny remont. W tym samym roku wnętrze kościoła otrzymało pierwszą polichromię, którą wykonał mgr Zygmunt Wiglusz z Krakowa. Obecnie jest ona już mocno zniszczona. Zbyt szczupła kubatura wnętrza i duża wilgotność przyspieszają proces niszczenia. Ostatniej restauracji zewnętrznej dokonano w 1990 r. W 2008 roku został konsekrowany nowy kościół, który jest przedstawiony na zdjęciu. Parafia posiada akta parafialne od 1900 roku.
Obecny kościół parafialny został wybudowany w 1981 r. Służył on jako kaplica dojazdowa parafii pw. Narodzenia NMP w Jeżowem. Poświęcony został w 1985 r. przez bpa Stefana Moskwę. Na przestrzeni lat 1995-2008 przy kościele tym wymieniono okna, ocieplono mury, wykonano elewację, ułożono marmurową posadzkę, wokół kościoła wykonano chodnik z kostki brukowej, a ostatnio całkowicie wymieniono konstrukcję dachową i położono nową blachę. Parafia została erygowana 25 października 2009 r.
Parafia Jata erygowana 23 września 1919 roku przez bł. bpa Pelczara została wydzielona z parafii Jeżowe. Pierwszym proboszczem był ks. Franciszek Haba - wikariusz z Jeżowego. Dzięki fundatorce parafialnej Franciszce Adamczyk z Jaty zbudowano tymczasową kaplicę z drzewa oraz plebanię i budynki gospodarcze. W r. 1921 r. proboszczem parafii został ks. Stefan Żagalak do r. 1935. Dzięki jego staraniom i gorliwej pracy duszpasterskiej wybudowano duży kościół murowany. W 1932 r. został on uroczyście poświęcony. W r. 1935 nastąpiła zmiana proboszcza. W latach 1935-1940 ks. mgr Władysław Ziemski wraz ze swoimi parafianami przeżył najtragiczniejsze chwile zniszczenia doszczętnego całego mienia parafialnego. Wszystkie trzy wioski należące do parafii Jata, Sójkowa i Zalesie zostały przez okupanta wysiedlone i zniszczone. Kościół został wyeliminowany "dla celów wyższych" a budynki parafialne rozebrane i wywiezione na obszar wysiedlony. Taki stan trwał do końca wojny. Po wojnie parafianie wrócili z wysiedlenia, zbudowali tymczasową kaplicę - barak. W Zalesiu przygotowano mieszkanie dla księdza. W ciągu trzech lat zbudowano w Jacie na dawnym miejscu plebanię i mały kościół. W latach 70-tych przystąpiono do budowy nowego kościoła według projektu architekta inż. Jerzego Noska z Jarosławia, wśród wielu trudności ze strony ówczesnych władz. Poświęcenie nowej świątyni nastąpiło 17 października 1976 r. Dotąd kontynuuje się prace nad wystrojem wewnętrznym i zewnętrznym świątyni. Parafia posiada akta parafialne od roku 1920.
W 1603 r. król Zygmunt III wyraził zgodę na utworzenie parafii katolickiej w niedawno założonej wsi królewskiej Jeżowa(e). W tymże roku bp krakowski Bernard Maciejowski dokonał erekcji parafii Jeżowa(e) przy filialnej kaplicy Rudnika p.w. Narodzenia NMP dla wsi Jeżowa(e) i Kamień. Kaplica uległa zniszczeniu z niewiadomych przyczyn. Ks. Marcin Balicki zbudował w r. 1720 nowy, większy kościół modrzewiowy. Obecnie kościół ten znajduje sią w Zarzeczu k. Niska. Nowy kościół poświęcił biskup sufragan krakowski Michał Winnicki. Kościół okazał się za mały. Ks. Józef Tokarski rozpoczął w r. 1914 budowę nowego kościoła. Projektantem był inż. Majerski z Przemyśla. I wojna światowa przerwała budowę świątyni. Na nowo podjął ją ks. Jan Swół w r. 1923. Po ukończeniu kościół poświęcił w r. 1928 biskup sufragan przemyski Józef Fischer. Od 1948 r. do chwili obecnej uzupełnia się prace przy kościele. Zbudowano dzwonnicę, sprawiono trzy dzwony. Cmentarz grzebalny ogrodzono siatką. Zbudowano stylową kaplicę cmentarną, postawiono pomnik - figurę Chrystusa Zmartwychwstałego. W roku bieżącym postawiono pomnik poległym i pomordowanym w latach 1918 do 1988. W Jeżowem - Kameralne zbudowano kaplicę - kościół. W 1985 r. zbudowano nowę plebanię. Parafia posiada akta parafialne od 1828 r.
Parafia Groble powstała 25 lipca 1982 r. dekretem biskupa I. Tokarczuka. Inicjatywa budowy nowego kościoła wyszła od ks. kan. Józefa Wilka rezydenta i rodaka wsi Groble oraz od komitetu budowy kościoła, który zawiązał się pod przewodnictwem tegoż kapłana. Prace przygotowawcze rozpoczęto poświęceniem krzyża na placu przeznaczonym pod budowę kościoła. Poświęcenia krzyża dokonał ks. kan. Hejnosz proboszcz parafii Łętownia. Groble należały do parafii Łętownia. Akt erekcyjny parafii nosi datę 2 kwietnia 1981 r. Już w kwietniu rozpoczęto prace przy wykopach fundamentów pod kościół i zalano ławy. W maju 1981 r. wzniesiono mury do wysokości 2 m. W sierpniu 1981 r. otrzymano zezwolenie władz wojewódzkich na budowę kościoła wg projektu architekta inż. Romana Gorczycy z Rzeszowa. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał dnia 12 listopada 1981 roku bp I. Tokarczuk. W dziele budowy kościoła zasłużonymi byli księża: ks. kan. Józef Wilk, ks. kan. Roman Hejnosz oraz ks. wikariusz z Łętowni Czesław Jaworski. Kierownikami budowy i nadzoru technicznego byli: Józef Węglarz i Antoni Sztaba, mieszkańcy Grobel. Styl kościoła tradycyjny nadwiślański. Kościół zbudowany z cegieł, strop drewniany kasetonowy. Ołtarz główny: Figura Najśw. Serca Pana Jezusa z drzewa wysokości 180 cm polichromowana wraz z kompozycją. Dwa boczne ołtarze: Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz św. Józefa. Obrazy malowane na płótnie, oprawa rzeźbiona w drzewie. Parafia posiada akta parafialne od roku 1929.
